Jak bezpiecznie poruszać się po śniegu cz.I

UDANE ZIMOWE WĘDRÓWKI PO ŚNIEGU ZALEŻĄ OD UMIEJĘTNOŚCI ZROZUMIENIA TERENU I SPRAWNEGO PORUSZANIA SIĘ PO NIM. PRZEWODNICZĄCA COLORADO MOUNTAIN SCHOOL - IAN FOWLER DZIELI SIĘ WSKAZÓWKAMI JAK ZDOBYĆ TE UMIEJĘTNOŚCI.



Idąc pod górę

Duck Walk: Spacer na tzw. „kaczuszkę” (kaczy chód). Na niewielkich, śliskich pochyłościach rozstaw stopy na zewnątrz, aby zmaksymalizować kontakt z powierzchnią. Wykonuj szerokie kroki i kop w zbocze wewnętrzną krawędzią stopy dla lepszej stabilizacji.



Go American: Kiedy stok staje się zbyt stromy, by zapewnić bezpieczne poruszanie idąc normalnym chodem, skorzystaj z „amerykańskiego kroku” by iść w górę. Ustaw się twarzą w stronę zbocza, skieruj jedną stopę na zewnątrz (jak w kaczym chodzie) natomiast drugą wykopuj stopnie w śniegu. Zmień stronę kiedy jedna z nóg się zmęczy.

Aby utworzyć małe stopnie w miękkim śniegu ułatwiające podejście, kop dwa razy prostopadle do stoku by powstała platforma dla stopy. Wyprostuj tylna nogę po każdym kroku, aby rozciągnąć skurczone mięsnie i „odpocząć” opierając swój ciężar „na kościach”.



Go French: Na stromym pokrytym twardym śniegiem stoku, oszczędzaj energię (i swoje łydki) idąc „francuskim krokiem”. Wykonuj długie trawersy i używaj kroku krzyżującego nogi, aby uniknąć utraty kontaktu ze stromym zboczem.

Skieruj obie stopy lekko w dół, aby zapewnić maksymalny kontakt z powierzchnią. Przenieś stopę, która pozostała z tyłu, stawiając ją wyżej zaraz przed stopą prowadzącą. Użyj czekana dla równowagi.



Przy zejściu w dół

Krok brodzący/zanurzający: Przy zejściu prosto w dół w miękkim śniegu ustawiamy się przodem do kierunku opadania stoku. Z każdym krokiem należy mocno wbijać piętę w śnieg kierując palce w niebo.



Stempluj: W twardym śniegu rozstawiaj stopy „na kaczuszkę” i „stempluj”. Jeżeli czujesz się niepewnie stań bokiem do zbocza i ostrożnie schodź w dół trawersując.

Wskazówka: Pęd w dół daje satysfakcję, lecz również ciągnie za sobą więcej konsekwencji także pamiętaj by zachować szczególną ostrożność. Sprawdź luźne paski ekwipunku, ubranie, sznurowanie obuwia.


Czas jest wszystkim

Podróż jest najłatwiejsza na twardym, ale nie twardym jak skała, śniegu. Zimą, poczekaj, aż słońce zmiękczy zalodzone miejsca. Wiosną, zacznij wcześnie swój trekking, zanim zbocza zamienią się w błoto. „Nic nie zmniejsza wydajności, jak miękki, puszysty śnieg”, mówi Fowler.


Zadbaj o przyczepność

Twardy śnieg, zalodzone miejsca i strome zbocza mogą wymagać dodatkowego ekwipunku poprawiającego naszą przyczepność do podłoża.



Łańcuchy

Zastosowanie: Zaśnieżone ścieżki w płaskim terenie, szczególnie przydatne podczas biegania i szybkiego przemieszczania się.
Ograniczenia: Typowe łańcuchy nie posiadają kolców lub małych zębów przydatnych na zalodzonych wzniesieniach.

Mikroraczki

Zastosowanie: Zalodzony teren oraz zbocza o łagodnym nachyleniu.
Ograniczenia: Kolce/zęby zastosowane w mikroraczkach mogą dawać złudne poczucie bezpieczeństwa, są zbyt małe także nie są przeznaczone do użycia w trudniejszym stromym terenie z twardą pokrywą śniegu.

Raki

Zastosowanie: Twardy śnieg, strome zbocza.
Ograniczenia: Raki powinny być używane z przeznaczonym do nich odpowiednim obuwiem górskim w komplecie z czekanem.